Πολύς θόρυβος και ταραχή έγινε και γίνεται με αφορμή την παγκόσμια πανδημία. Δεν γνωρίζω πόσοι σκέπτονται το αύριο, το εγγύς μέλλον, το ότι είμαστε στη φάση του προλογικού επιπέδου μιας νέας τάξης πραγμάτων, μιας νέας πραγματικότητας. Πολλά γράφονται, περισσότερα λέγονται, διάφορα διακηρύσσονται, δυστυχώς, με το χρώμα της κοινωνικής, ακόμη και της θρησκευτικής, καυχησιολογίας. Παρ' όλα αυτά, το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται στον κόσμο και η Εκκλησία δεν παύει να πορεύεται προς τα έσχατα.Στην εποχή μας τίθεται και πάλι μέσα από νέες προκλήσεις, που δοκιμάζουν την αυθεντικότητα της εκκλησιαστικής μας αυτοσυνειδησίας, το ζήτημα της σχέσης Θεού και ανθρώπου. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)