[...] Στην ποίηση του Χιμένεθ τα γράμματα των στίχων είναι σαν νότες σε παρτιτούρα, που παράγουν μία μελωδία. Η παρούσα μετάφραση προσπάθησε, όπου και όσο αυτό ήταν δυνατό, να σεβαστεί τη μουσικότητα των ποιημάτων, χωρίς φυσικά να αναπαραγάγει την τελική μελωδία του πρωτοτύπου. Τέλος, ελήφθη υπόψη η χρήση της ισπανικής την εποχή της συγγραφής των ποιημάτων, καθώς και η διαφορετική χρήση της γλώσσας από τον ποιητή κατά τις διαφορετικές περιόδους του. Ως παράδειγμα αναφέρουμε την προτίμησή του για την πιο κοινή λέξη verano καλοκαίρι αντί για estio θέρος από τη δεύτερη περίοδο και μετά.