Σ Κ Ι Ε Σ Τ Η Σ Α Θ Η Ν Α ΣΟι σκέψεις σου, τα όνειρα, ο ήχος μιας σειρήναςΕίν’ όλα αυτά που κρύφτηκαν στη λόχμη της ΑθήναςΚι αφήνονται τα θέλω σου σα στέγες ρημαγμένεςΠάνω σε μέρες που ’ρχονται και φεύγουν τρομαγμένες.Σε πότισε το βλέμμα τους συνήθειες της πιάτσαςΣτεγνώνεις με τα ρούχα σου στο σύρμα της ταράτσαςΚαι η στιγμή που πέρασε και πηρέ τ άγγιγμά τουΚυλάει μες στις φλέβες σου μια νύχτα του Σαββάτου.Σ’ ένα κουτάλι γέμισες με σκόνη τις αγάπεςΚαι απ’ τη φλόγα έλιωσες γεμάτη οφθαλμαπάτεςΚαι το κορίτσι που ’φυγε να εύρει τη χαρά τουΚυλάει μες στις φλέβες σου τη νύχτα του Σαββάτου.