καθόταν ακίνητος, σκεπασμένος από την ακατάστατη γοητεία που βρίσκεται κρυμμένη στα λόγια που ψυθιρίζει ο άνεμος, προσπαθώντας να αποκρύψει από τη ματιά του το τσίρκο της πόλης, που ξεκίνησε ήδη την παράσταση δίχως να τον περιμένει. Ας είναι...Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν χωρούσε μέσα σ' αυτή.Απλά ονειρευόταν ένα κόσμο, που να χωράει όλους τους κόσμους... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)