- Ναταλία, εσύ είσαι; ακούστηκε πιο δυνατά η φωνή του παππού, ο οποίος τώρα ανέβαινε την πετρόχτιστη σκάλα. Άγιε μου Σάββα! Κλέφτες! Ναταλία, πού είσαι, βρε γυναίκα;Εκλέψανε τον χάρτη μουτην μαύρη ζίπκα λεβεντίαν.Τον θησαυρόν, τ’ αλάτι μου,του Πόντου μου την μυρωδίαν.- Γρήγορα παιδιά! έκανε ο Μελάνθιος. Στο κάστρο στον Πρόδρομο!