ΜIAN HMEΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑH Ασημίνα Χασάνδρα ανήκει στη γενιά του χάους, στη γενιά Χ, την γενιά του hypertext. Τα ποιήματα εδώ αφηγούνται μια λεπτή λαχτάρα για έμφυλη τέχνη, μια ανεπαίσθητη αμφισημία του ανοιχτού φύλου. Το σώμα, το φύλο ως sex και gender, τα συναισθήματα, η διαχείριση των επιθυμιών κι ο πλατωνικός έρωτας: κάνουν την λογοτεχνική γραφή, αλλά και τα υποκείμενα αυτής της γενιάς, να εκβάλλουν το προσωπικό στην κουλτούρα της όρασης, στη κουλτούρα του θεατή, προσφέροντάς του μια αποσταθεροποίηση της παγιωμένης ταυτότητας του φύλου.