Πάρε φτερά του Κόρακα, καρδία του ΔογκισώτηΙπποτισμό του Γιαχουντή φιλί του ΙσκαριώτηΤου Λορεντζάκι το σχοινί, του Παπαδάκη πόνοΤο αίμα που πλημμύρισε το φετεινό το χρόνοΤης όχεντρας το λύγισμα, της αλεπούς το μάτιΚαι της πατρίδος έρωτα από τον ΕφιάλτηΤου λιακονιού την αμορφία, τη ζέστη του χειμώναΤου Βενιζέλου της ψυχής να έχης την εικόνα.Μαντινάδα που τραγουδήθηκε στην Κρήτη το 1893 την περίοδο που το νησί συγκλονιζόταν από την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση δύο Ελλήνων χριστιανών, του Αντώνιου Λαρεντζάκη και του Γεώργιου Παπαδάκη. Οι Λαρεντζάκης και Παπαδάκης το 1893 κατηγορήθηκαν άδικα για τον φόνο ενός μουσουλμάνου, του Τουρκοκρητικού Τεφίκ Βέη Μπάντρη ή Μπαντράκη.Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όχι μόνο ήταν δικηγόρος της πολιτικής αγωγής αλλά αγωνίστηκε με φανατισμό για να εκτελεστεί γρήγορα η θανατική ποινή των δύο νέων ώστε να μην υπάρξει χρόνος για να δοθεί σουλτανική χάρη ή να γίνει αναψηλάφηση της δίκης και να προσκομιστούν στοιχεία που θα αποδείκνυαν την αθωότητά τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)