Ποια είναι η κατάλληλη απόκριση του δημοκρατικού πολιτεύματος απέναντιστους αρνητές της ανεκτικότητας; Είναι η ανεκτικότητα απέναντί τους,σύμφωνα με την δική της θεμελιώδη αρχή; Ή μήπως ο μαχητικός τουςαποκλεισμός από εκείνα τα δικαιώματα των οποίων η καθολικότηταπροβάλλεται πάντα στην προμετωπίδα των φιλελεύθερων δημοκρατικώνσυνταγμάτων; Και οι δύο απαντήσεις ενέχουν και από έναν κίνδυνο– είτε του αφοπλισμού της δημοκρατίας έναντι των αρνητών της είτετης κατάλυσης καταστατικών της αρχών προς χάριν της αντιμετώπισής τους.Προκύπτει το παράδοξο, ότι η προστασία της ελευθερίας μπορεί να στραφείεναντίον της ίδιας της ελευθερίας. Δύο δημοκρατικά πολιτεύματα, το καθέναμε την ιδιαιτερότητα της ιστορικής του εμπειρίας, των πολιτικών και δικαιϊκών τουπαραδόσεων, το Ελληνικό και το Γαλλικό, βρέθηκαν ενωπίον αυτού του παραδόξου,έχοντας να αντιμετωπίσουν, αντίστοιχα, την απειλή της νεο-ναζιστικής Χρυσής Αυγήςκαι της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.Τα πρώτα δύο κείμενα που περιέχονται σε αυτόν τον τόμο αναλύουνορισμένους από τους θεωρητικούς και πρακτικούς πόρους που επιστρατεύθηκαναπό την Ελληνική Δημοκρατία και την Γαλλική Republique για να αντιστρατευθούντους πολεμίους τους και να διαμορφώσουν την τελική τους απάντηση στην απειλή.Το τρίτο κείμενο ιχνογραφεί την πολλαπλότητα των επιχειρημάτων και της ιδεολογικής διαμάχηςσχετικά με το φαινόμενο της τρομοκρατίας και της αντιμετώπισής του εντόςτης Γαλλικής «σφαίρας δημοσιότητας». Ένα Επίμετρο επιστεγάζει αυτή την αναζήτησημεταφέροντας τις απορίες ακριβώς σε αυτή την «σφαίρα δημοσιότητας», όπως διαμορφώνεταιστην εποχή του Διαδικτύου σε εργαλείο της τρομοκρατικής βίας, και θέτοντας στη δημοκρατίαακόμα πιο επιτακτικά το δίλημμα μεταξύ της ελευθερίας και της ασφάλειας.