Εντυπωσιάστηκα διαβάζοντάς το. Τί τρυφερό! Σκέφτηκα. Οι στίχοι με συγκίνησαν και με εγκλώβισαν. Χτυποκάρδισα, κολακεύτηκα και έκρυψα βιαστικά το χαρτί, που θεώρησα εξομολόγηση... καρδιάς. Άραγε είναι για μένα ή μήπως για κάποια άλλη κοπέλα του Συνδέσμου μας; Υπήρχαν πολλά ωραία κορίτσια, πολύφερνες νύμφες, στον Σύνδεσμο. Η σκέψη αυτή δεν με άφησε να χαρώ απόλυτα το νόημα του γραπτού, ούτε να θεωρήσω βέβαιο ότι απευθυνόταν σ' εμένα. Όμως η αβεβαιότητα κράτησε πολύ λίγο. Θυμάσαι; Φουριόζος, γελαστός και άνετος μπήκες στην αίθουσα. Μου έριξες μια τρυφερή ματιά...(απόσπασμα από το βιβλίο)