Μίλησα στην αλμυρή πόλη που δεσμεύει δεσμούς να φύγω θέλω...να χορτάσω την ακατοίκητη βροχήστις φυλλωσιές των δέντρων·να χαθώ στην άβυσσο της χαράςθα ρωτήσω τον έρωτα...ζειή πέθανε...στα μπαρ της νυχτιάς...;διαχέεται στις καρδιέςτον εννοούν οι άνθρωποιή χιόνι έχουν μέσα τους;γιατί η ακρογωνιαία πέτρα της ψυχής μουτον ζητάει κάθε στιγμήκαι παίρνει την μορφή εκείνηςσυντρίβοντας την μοναξιά μου...