Μέσα στην ομίχλη μιας αόρατης πόληςσυνάντησα κάποιον που τον πίστευαν πολλοί.Από τους γύρω μου δεν τον ήξερε κανείς.Όμως εγώ φαντάστηκα πως τον ήξεραν όλοι.Λοιπόν, πού είχαμε μείνει;Πονάω. Λοιπόν.Πού είχαμε μείνει;— Μια μέρα ο πόνος αυτός θα σου βγει σε καλό.Ξεκινάμε.Αν κουβαλάς μια τίγρη θα συναντήσεις μια τίγρη.Και ο καθένας ζει στο κεφάλι του μέσα.Και δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ απ’ αυτό.Και ο δρόμος πιθανόν δεν υπάρχει.Και ο δρόμος γίνεται βαδίζοντας.Και οι άλλοι είναι μόνο μια παρεξήγηση.Και το όραμα μας οδηγάει.Και η νύχτα περνάει.