Παρά το γεγονός ότι εδώ και δύο περίπου αιώνες οι φυσικοί έχουν πεισθεί ότι ο κόσμος πορεύεται αμείλικτα προς την αταξία, αυξάνοντας την εντροπία του (που είναι το μέτρο της αταξίας) σύμφωνα με τον κυρίαρχο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, η παραδοσιακή σκέψη και οι συνακόλουθες εκδηλώσεις υπακούουν στην αρμονία του κυκλικού χρόνου. Ο τροχός της ζωής ως ο κύκλος της ζωής, που ανοίγει με τη γέννηση και κλείνει με τον θάνατο, κατ' αναλογία με τον ετήσιο κύκλο (διαδοχή των τεσσάρων εποχών), αποτελεί συνηθισμένο θέμα στη λαϊκή συμβολική γλώσσα. Η ζωή, αφού διανύσει τον κύκλο της, η περίμετρος του οποίου ορίζεται από το πεπρωμένο, την Μοίρα, θα επανέλθει στην αφετηρία της, που είναι η Γη, τροφός και καταλύτρα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)