Σήμερα η Μέριλιν μπορούσε να αισθάνεται καλύτερα... Χουζούρεψε αρκετή ώρα στο μεγάλο κρεβάτι τυλιγμένη στα σατέν σεντόνια της και τέλος αποφάσισε να σηκωθεί και να ξεκινήσει τη μέρα της με το καθιερωμένο πρωινό λουτρό της. Στον καθρέφτη του μπάνιου είδε τον εαυτό της, ένα πρόσωπο πασίγνωστο που λάτρευε η ανθρωπότητα εδώ και εκατόν πενήντα περίπου χρόνια, και χαμογέλασε με δικαιολογημένη αυταρέσκεια. Ύστερα χώθηκε στην μπανιέρα απολαμβάνοντας το χλιαρό νερό που έτρεχε πάνω στο αθάνατο σώμα της...Δεκατρία διηγήματα φαντασίας που μας αποσπούν από την καθημερινότητα και παράλληλα θέτουν τα ερωτήματα: Μήπως τελικά δεν είναι όλ' αυτά φαντασία; Μήπως η πραγματικότητα έχει τέτοιες δυνατότητες; Μήπως αυτό συμβαίνει ήδη;