Ήταν κάποτε μια λαμπρή εποχή. Οι Μυκηναίοι κυριαρχούσαν στη λεκάνη της Μεσογείου. Οι Χετταίοι απλώνονταν σε μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας. Οι Αιγύπτιοι ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην Εγγύς Ανατολή, προκαλώντας συχνά την αντίδραση των γειτόνων της. Και ξαφνικά η εικόνα άλλαξε. Η ευημερία και ο πλούτος διακόπηκαν, ένα κύμα σάρωσε τις άλλοτε κραταιές αυτοκρατορίες και το φως έδωσε τη θέση του στο σκοτάδι... Πότε συνέβησαν όλα αυτά; Εδώ συναντούμε τους Αιώνες Σκότους, μια ομιχλώδη περίοδο, κάτι σαν τον Κήπο των Ασφόδελων στον Άδη των Αρχαίων Ελλήνων. Για την περίοδο αυτή οι μαρτυρίες -αρχαιολογικές, φιλολογικές, παλαιογραφικές- είναι αρκούντως ασαφείς και κατά κανόνα αντικρούουν η μία την άλλη. Μήπως τελικά αυτοί οι Αιώνες Σκότους, τους οποίους η καθιερωμένη χρονολόγηση τοποθετεί στους Πρώιμους Ιστορικούς Χρόνους, δεν υπήρξαν ποτέ;