Κοντεύαμε να βγούμε έξω απ’τοποίημαότανκάποιος μάς φώναξεΣιγά!έχει κι η έξοδος το Μεσολόγγι τηςΚοιτάξαμε ένα γύρωτις μυρτιέςμόνο οι μύγες βούιζανχρυσόμυγεςκαι η γη κυμάτιζε απ’τη ζέστηΠαρά τον κίνδυνο κανένας δεν φοβήθηκεμόνο γονατιστός συλλάβιζε καθείςτην προσευχή τουΤοπίο που σε λένε ποίημαευλόγα με να μη σε λησμονήσωΑπό τη συλλογή «Τοπίο που σε λένε ποίημα» (1987)Συμπληρώθηκαν ήδη δέκα χρόνια από την πρόωρη απώλεια της Μπίλης Βέμη. Τα χρόνια περνάνε, αλλά ευτυχώς οι μνήμες μένουν. Τα ποιήματα της Μπίλης, ως άλλα μνημαγωγά, μάς μεταφέρουν στη ματιά και τη σκέψη της. Η έκδοση αυτή συγκεντρώνει το σύνολο του ποιητικού έργου της, ως επί το πλείστον εξαντλημένες εκδόσεις, όπως το επιμελήθηκε η ίδια τα τελευταία χρόνια της.Φίλοι και μελετητές μπορούν να ανακαλύψουν την ποίησή της και να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του έργου της.ΠΑΝΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΣΠαρίσι / Αθήνα, Μάρτιος 2023