ΑισιοδοξίαΝύχτα κι η θάλασσα χρώματα αλλάζειταξιδεύω ώρες και σαν επιστρέφω,δυο περιστέρια ησυχάζουν στις λίγες ευωδιές,που φέρνει έξι ορόφους κάτω ο κήπος το ξημέρωμα.Γκρίζες στέγες στην απέραντη τσιμεντένια πόλη.Συντρίμμια σκοτωμένου ονείρου.Τα μάτια μου ορθάνοιχτα στο λυκαυγέςτην ώρα που το φεγγάρι αφήνει τις υγρές επιφάνειες.Σβήνω το φως και αναπάντεχα ακούγεταιμακρύ συρτό γέλιο, για ό,τι φέρει η μέρα.Περίεργη αίσθηση προκαλεί τα πρωινά πουλιάπου κράζουν απέναντι στη λεύκα.Χάος ολόφωτο η θύμησηστο πρωινό αγιάζι του απείρου.Τα όνειρα παίρνουν νέα μορφή,δυο ηλιαχτίδες στο μπαλκόνι.Η ζωή συνεχίζεται...