Πράσινος τοίχος…μια ξεχασμένη ανάσα έξω απ’ την πόρταστο άγνωστο πλέον σπίτι μπήκεάνοιξε την ντουλάπασκόνη ξεχύθηκε ο φυλαγμένος χρόνοςτο παλιό πάτωμαέπαψε να τρίζει στο ανάλαφρο πάτημασιωπές φορέσανε τα πολύχρωμα φουστάνιααισχρά τα παγωμένα λόγιαγδάρανε τον πράσινο τοίχοπαράξενα που γίνανε τα βράδιαμπλέχτηκαν στα μαλλιά να σβήσουνε μνήμεςακόμη και οι προφυλάξεις δίχως αιδώφορέσανε σκοτάδια να σωπάσουν τα ονόματαστα άσπρα σώματαη ζάχαρη έσταζε κόκκους δηλητήριο στην κουζίνατι παράξενοπόσο γρήγορα παλιώσανε όλασαν να μην υπήρξαν ζωές