... μες από τες φράχτες των αυλών, τους ανθρώπους, τα βόδια και τα σπιτιάρικα γιδοπρόβατα, που περνούσαν στο δρόμο, τα παράθυρα φεγγοβολούσαν σαν επίγεια αστέρια, κι απάνω από τες ράχες κι από τα ραχοβούνια, και κάτω από τα λακκώματα κι από τους κάμπους έρχονταν ένα ανάρμονο αρμονικό λάλημα κουδουνιών και κυπριών των κοπαδιών, που άλλα κατηφορούσαν, άλλα ανηφορούσαν κι άλλα ισιοδρομούσαν αγάλια-αγάλια προς τ' απόγωνα μαντριά, κι η νύχτα με τη σιγαλιά της προχωρούσε, απ' όλες τις μεριές, σαν καμαρωμένη βασίλισσα, κι έρχουνταν να θρονιαστεί στο σκοτεινό θρόνο της... (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ Ο ΓΚΙΟΣΟΣ ΜΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΕΛΙΓΚΑ Ο ΟΡΦΑΝΕΜΕΝΟΣ ΠΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΝΑ ΤΟ ΜΑΝΑΡΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΙΣΤΙΚΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΚΛΕΦΤΕΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΘΕΟΥ ΤΑ ΔΥΟ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΤΡΑΓΙΑ ΓΛΩΣΣΑΡΙ