Ο πιο συχνός τίτλος που αποδίδεται στον Καραγάτση είναι εκείνος του «γεννημένου πεζογράφου». Αυτός, ωστόσο, ο «γεννημένος πεζογράφος» πέρασε από φάσεις διαμόρφωσης που μόνο τώρα, με την έκδοση των νεανικών διηγημάτων του, γίνεται δυνατό να εξακριβωθούν. Αλλά στα διηγήματα αυτά αποκαλύπτεται και κάτι εξίσου σημαντικό: το ψηφιδωτό της φανταστικής -και- πραγματικής ζωής του νεαρού συγγραφέα, και μέσα από αυτό διαγράφεται καθαρά η ψυχική πορεία του από μια ευαισθησία που πρόκειται γρήγορα να πληγωθεί προς μια μορφή ή επίφαση κυνισμού. Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να διαπιστώσουμε τις αιτίες αλλά και τη φύση εκείνου του πικραμένου, απροσπέλαστου αλλά και εύθραυστου κυνισμού που πρόκειται να καθορίσει το έργο της ωριμότητάς του.