[...] Ο Βεργίλιος ξαναζεί τις τελευταίες ώρες της Τροίας γνωρίζοντας πώς λειτουργεί ο νους των ανθρώπων (πολιτών και στρατιωτών) σε καιρό πολέμου, εξοικειωμένος με τις προσωπικές τραγωδίες που φέρνει ο πόλεμος, συμμεριζόμενος την ερήμωση της πόλης, της οποίας ακόμα και τις πέτρες γνώριζε και αγαπούσε· είδε άντρες να πέφτουν νεκροί, χτυπημένοι κατά λάθος από τους δικούς τους, είδε γέρους να δολοφονούνται μέσα στα σπίτια τους, είδε γυναίκες και παιδιά να σπρώχνονται στη γραμμή για τα στρατόπεδα αιχμαλώτων και, τέλος υπέμεινε την ακατανόητη και παράλογη αδικία που έπρεπε να ερμηνεύσει ως θέλημα των θεών. [...] Το Β’ Βιβλίο της «Αινειάδας» είναι -θα έλεγε κανείς- η λογοτεχνική εκδοχή πολλών εικαστικών αναπαραστάσεων της άλωσης, τις οποίες φιλοτέχνησαν μεγάλοι έλληνες αγγειογράφοι, και οι οποίες με τη σειρά τους διαφωτίζουν και ερμηνεύουν τον Βεργίλιο. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)