`Μικρό είσαι και φαίνεσαι`, είπε το Άλφα και πετάχτηκε έντρομο απ` τον ύπνο του.`Μα τι έπαθες, αδελφέ, στα καλά καθούμενα;` ρώτησε το Όμικρον.`Πάλι εφιάλτη έβλεπες; Τι θα γίνει πια, θα μας αφήσεις ένα βράδυ να κοιμηθούμε σαν γράμματα;` είπε κάπως θυμωμένο το Λάμδα.`Δε φταίω εγώ, αυτή η προϊστορία μου τριβελίζει το μυαλό, συγγνώμη`, απάντησε απολογητικά το Άλφα κοιτάζοντας τα είκοσι τρία αδέλφια του.`Έλα, ξέχασέ το. Σε έχουμε συγχωρήσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Τώρα είμαστε καλά`, το διαβεβαίωσε με ήρεμη φωνή το Ωμέγα.`Και οι άνθρωποι με έχουν συγχωρήσει;` ρώτησε το Άλφα. `Και οι άνθρωποι, ναι. Κοιμήσου τώρα`, απάντησαν όλα μαζί και έσβησαν το φως.Μα τι σχέση έχει το Άλφα με την προϊστορία και τι μπορεί να έκανε στους ανθρώπους πριν από εκατομμύρια χρόνια; Μήπως μια μεγάλη ανταρσία; Μήπως επανάσταση; Ή μήπως έπεσε θύμα μιας παράλογης ματαιοδοξίας;Πόσα `μήπως`, βρε παιδιά, ψάχνουν για απαντήσεις; Τι μας βρήκε πάλι στα καλά καθούμενα; [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]