Η περίοδος του 12ου και 13ου αιώνα θεωρείται από τους περισσότερους γραμματολόγους ως μεταβατική περίοδος στη χριστιανική γραμματεία και την εκκλησιαστική ζωή. Είναι η εποχή κατά την οποία η μέχρι τότε συμπιληματική και εγκυκλοπαιδική προσέγγιση της εκκλησιαστικής παράδοσης φθάνει στην κορύφωσή της, ενώ παράλληλα αρχίζουν να εμφανίζονται νέες τάσεις ερμηνευτικής της προσέγγισης, οι οποίες θυμίζουν την εποχή του 3ου και 4ου αιώνα. [...](από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)