Την 4η Φεβρουαρίου 1843 σε ηλικία 73 ετών ο κορυφαίος του Αγώνος του 1821, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αφήνει τα εγκόσμια. Με μία ζωή πλούσια σε προσφορά προς το Γένος, από την νεανική ήδη ηλικία, και με περιπέτειες όχι μόνο από τους αλλοεθνείς κατακτητές, αλλά ακόμη κι από τους συμπατριώτες του (καθώς δύο φορές, το 1825 και το 1834 φυλακίστηκε), δεν δείλιασε και δεν υποχώρησε στην φωνή του Χρέους.Έσωσε σε κρίσιμες στιγμές την Επανάσταση που κινδύνευε, είτε το 1822 με την εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο, είτε στα χρόνια του Ιμπραήμ (1826-1827) με το «προσκύνημα», έναν θανάσιμο κίνδυνο για την Επανάσταση (το μόνο που τον φόβισε σε όλα τα χρόνια του ξεσηκωμού, κατά δική του δήλωση).Έτσι, την επομένη από τον θάνατό του, στις 5 Φεβρουαρίου 1843, στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης της οδού Αιόλου, στην Αθήνα, σύσσωμος ο Ελληνισμός θα τον αποχαιρετίσει. Από την επίσημη έκφραση της θλίψεως των Βασιλέων Όθωνος και Αμαλίας μέχρι τους παλαιούς ζώντες συμπολεμιστές του, όλοι θα τιμήσουν τον Μεγάλο Νεκρό. Θα τιμήσουν έτσι, μία γενιά πού έδωσε στους Έλληνες την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το Ύψιστο των αγαθών.Η παρούσα μαρτυρία των «περί την Κηδείαν του Κολοκοτρώνη» αποτελεί ένα ντοκουμέντο που «ανασταίνει» μία ολόκληρη εποχή.Και αξίζει σήμερα σε μία εποχή πνευματικής παρακμής να διαβαστεί και να μελετηθεί από όσους νιώθουν ότι το 1821 δεν είναι ένα «νεκρό παρελθόν», αλλά ένα μεγάλο υπόδειγμα αρετών και διδαγμάτων για όλους, μετά από 200 έτη. Για να βοηθήσουμε τους αναγνώστες παραθέτουμε μερικές χρήσιμες επεξηγηματικές πληροφορίες για τα της Κηδείας και τους ομιλητές σε αυτήν.