Η νόηση της πραγματικότητας είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση παρά την γενική απλότητά της. Η βασική αιτία είναι ότι εκ παιδείας ο υπήκοος είναι διαπαιδαγωγημένος πάνω σε ψευδείς θεωρήσεις οι οποίες υπέχουν θέση σχεδόν αξιώματος. Τοιουτοτρόπως η δόμηση ακρισίας, η οποία είναι χρήσιμη στο κράτος, επιφέρει μαζικό φανατισμό. Η συνακόλουθη άγνοια δεν είναι κατανοητή αφού επικαλύπτεται από το ισχυρό πέπλο της αμάθειας το οποίο είναι πεπλεγμένο σε ισχυρή συναισθηματική βάση από ψευδείς γνώσεις και αναλήθειες,Η περιγραφόμενη κατάσταση αποτελεί μέρος του ατομικού εκφασισμού, το οποίο όταν απαιτηθεί από το σύστημα γίνεται ένα όπλο μαζικό στην υπηρεσία του.Η άρνηση αποδοχής της αλήθειας, ως αποτέλεσμα της αναφερθείσας Παιδείας, έχει ισχυρή συναισθηματική βάση, η οποία δεν επιτρέπει την λειτουργία της λογικής, η δε ακρισία θεωρείται ορθή κρίση, ή κατά περίπτωση, πάντα ατομική, δυνατόν να υπάρξει απάντηση με την επιθυμία να ζω στον κόσμο μου. Η ατομικότητα αυτή ως σύνολο αποτελεί φασισμό, ρατσισμό και κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά.Η πραγματική κατανόηση του παρόντος ιστορικού και πολιτιστικού έργου αποτελεί μέρος της αντιμετώπισης της ακρισίας η οποία λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας, σε δύσκολες αντεθνικές και μη ηθικές εποχές, όπως η αυριανή.