Ένας παλιός ιρλανδέζικος μύθος που αποτελεί την κέλτικη ματιά για την αδυναμία του ανθρώπου να μείνη αθάνατος. Μια διαφορετική εκδοχή από εκείνη του Αχιλλέα, του Γκιλγκαμές, του Ζίγκφριντ.Ο κέλτης, τα κατάφερε, έζησε στις νήσους των μακάριων, την ιρλανδική Tir na nOg για τριακόσια χρόνια καθώς φαίνεται και πιο πολλά -όταν- σκέφτηκα μέσα μου (ότι) θα ήθελα να δω (για μια ακόμη φορά) τον Fionn και τους Fianna ζωντανούς. Η ανθρώπινη φύση του δεν άντεξε περισσότερο.Στο μεταξύ ήλθε ο χριστιανισμός. Ο Oisin διαπιστώνει ότι ο παλιός του κόσμος είχε χαθεί. Η νέα θρησκεία είχε ήδη διώξει ό,τι γνώριμο και οικείο. Η μπαλλάντα ενοποιεί δύο ιστορικές περιόδους που απέχουν πολύ μεταξύ τους και που σηματοδοτούν το τέλος των δύο κόσμων: του παγανισμού και της ιρλανδικής γλώσσας, αφού εφ' εξής η κυρίαρχη γλώσσα είναι τα αγγλικά.