Σ' ένα ανώνυμο χωριό της Ευρώπης, κατά τη διάρκεια ενός εμφυλίου πολέμου, ένας άντρας σκάβει ένα λάκκο, ενώ κάποιος άλλος τον παρακολουθεί. Πρόκειται για ένα φούρναρη και ένα δάσκαλο, δύο άτομα με εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοθεωρίες. Καθώς αρχίζουν να συνομιλούν, φορτηγά μεταφέρουν ανθρώπους στο διπλανό αγρό και σταδιακά ανακαλύπτουμε γιατί βρίσκονται εκεί και ποια γεγονότα τους οδήγησαν στις αντίθετες πλευρές ενός όλο και πιο μεγάλου τάφου. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας τους ανατρέχουν, μεταξύ άλλων, στον Πλάτωνα, στον Νίτσε, στον Ντεκάρτ και στον Σόπενχαουερ προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί η ιστορία του πολιτισμού είναι συνυφασμένη με την ιστορία της μαζικής βίας. Το πρώτο μυθιστόρημα ενός διακεκριμένου Ιρλανδού ποιητή. Μια υποβλητική αλληγορία του πολέμου δοσμένη με ποιητική μαεστρία. Ένας ύμνος σε όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν τέχνη μέσα από την κτηνωδία της ζωής.