ΕΡΡΙΚΟΣ Αν και είμαι τόσο ταραγμένος και χλομός από τις έγνοιες, τώρα θ' αφήσω την έντρομη ειρήνη να πάρει ανάσα, για να μπορέσει ν' αναγγείλει με σταθερή φωνή τους νέους αγώνες που θ' αρχίσουνε σε μακρινές ακτές. Ποτέ ξανά το διψασμένο χώμα αυτής της χώρας δεν θα βάψει τα χείλη του με το αίμα των παιδιών της· ποτέ ξανά το αλέτρι του πολέμου δεν θα οργώσει τα χωράφια της ούτε τ' ανθάκια της θα λιώσουν οι σιδερόφραχτες οπλές των εχθρικών αλόγων. Οι αντιμαχόμενες στρατιές που, σαν μετεωρίτες ταραγμένου ουρανού, όλοι κοινής καταγωγής και όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό, τώρα τελευταία συγκρούονταν στις εσωτερικές συρράξεις και στις άγριες μάχες εμφύλιων σφαγών, τώρα, ενωμένες σε πειθαρχημένο και αλληλέγγυο στρατό [...] (Από την έκδοση)