Πρόλογος: Εγκλωβίστηκα μέσα στη νύχτα, μάτια κλειστά, σφραγισμένα, παράξενα. Κι αν σε πίστεψα, ήταν αλήθεια, ούτε φώτα, ούτε παράθυρα. Στροβιλίστηκα μες στο σκοτάδι, ήτανε βράδυ και πάνω σου έπεσα. Κι αν σ' ακούμπησα, λειψό μου χάδι, μόνο ένα μέρος του ονείρου σου απέσπασα. Με τα χέρια για μάτια προχώρησα, βήμα αβέβαιο, σώμα που κλείδωσε. Κι απ' τους ήχους το φως αναπλήρωσα, αισθήσεις στο κόκκινο, αίμα που πύρωσε. Λίγο ακόμη και, βήμα μου, σ' έπιασα, αφήνω όσα ξέρω, μαζί και τους φόβους μου. Κι ας με πρόδωσε ο χρόνος κι ας σ' έχασα, δεν υπάρχει δε βλέπω στους κόσμους μου. (Από την έκδοση)