«Στο παρόν βιβλίο υποστηρίζω ότι οι μιμήσεις του Ομηρικού Έπους από τον Μάρκο, τόσο οι συγκαλυμμένες όσο και οι εμφανείς αποκρύπτουν και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα. Ο αρχαιότερος ευαγγελιστής μεταμφίεσε την εξάρτησή του γράφοντας σε πεζό λόγο, μεταβάλλοντας το ομηρικό λεξιλόγιο, επαναδιευθετώντας τα επεισόδια και δανειζόμενος (. . .) και από ιουδαϊκές γραφές. (. . .) Αλλά ο Μάρκος δεν ήταν δούλος των μοντέλων που χρησιμοποίησε. Αντίθετα, ανταγωνίστηκε σε βάθος, έξυπνα και στρατηγικά τις ιστορίες που προσέβαλε (. . .). Σχεδόν κάθε επεισόδιο που παραλληλίζεται με κάποιο από τα έπη καταδεικνύει (. . .) θεολογική άμιλλα. Ο Μάρκος παρέχει αρκετούς δείκτες σχετικά με τα έπη με σκοπό να πληροφορήσει τον αναγνώστη για ''το παιχνίδι του. . . ανάμεσα στην αποκάλυψη και τη συγκάλυψη'' (Hinds). (. . .) Ο Μάρκος ήταν μεγάλος στη συγκάλυψη και μικρός στην αποκάλυψη». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)