Το σωζόμενο αυτό έργο σχολιάζει τον Παρμενίδη του Πλάτωνα μέχρι το 142b. Χωρίζεται, μάλιστα σε δύο μεγάλα μέρη, εκ των οποίων το πρώτο εξετάζει τις Ιδέες και το δεύτερο το ύψιστο Ένα. Φαίνεται, όμως, πως το υπόμνημα δεν σώζεται ολοκληρωμένο καθώς σταματά απότομα. Ο R. Klibansky στο βιβλίο του Ein Proklosfund und seine Bedeutung (Χαϊδελβέργη 1969) εκδίδει αποσπάσματα από μια λατινική μετάφραση του υπομνήματος του Πρόκλου στον Παρμενίδη, η οποία περιέχει και το χαμένο τέλος του υπομνήματος. (από την εισαγωγή του βιβλίου)