Κανένας δεν γεννιέται χριστιανός. Καθένας όμως γίνεται χριστιανός, όταν βαπτίζεται, κοινωνεί, εκκλησιάζεται. Αυτό είναι ένα θεμελιώδους σημασίας αφετηριακό παράδοξο του χριστιανισμού.Η χριστιανική ιδιότητα δεν είναι δεδομένη από τη φύση, αλλά πάντοτε συναρτάται με την ελεύθερη επιλογή και συνιστά κάτι ζητούμενο, αιτούμενο και απαιτούμενο, ποτέ όμως προαπαιτούμενο! Ο χριστιανισμός δεν είναι μέγεθος εθνικό, φυλετικό, γλωσσικό, πολιτικό ή γεωγραφικό, αλλά αποτελεί μια πραγματικότητα ιστορική και οντολογική : δεν είναι ούτε γεννιέται, αλλά γίνεται.Ο χριστιανός δεν «γεννάται», αλλά «αναγεννάται». Προηγουμένως μπορεί να είναι οτιδήποτε εθνοφυλετικά, γλωσσογεωγραφικά, ιδεολογικοπολιτικά, αλλά με την «εκκλησιαστικοποίησή» του αποβαίνει χριστιανός, εμβαπτίζεται και χρίεται, κοινωνεί και εκκλησιάζεται. Αυτό σημαίνει ότι η ταυτότητά του χρειάζεται διαρκή επαναπροσδιορισμό σε αντίστιξη προς τον εκάστοτε περιβάλλοντα χώρο, ελληνικό, εβραϊκό ή άλλον.Η ιστορία του χριστιανισμού είναι η ιστορία των ερμηνειών του και μάλιστα η ιστορία των σχέσεών του με τον ελληνισμό.