Το βιβλίο αυτό οφείλει την ύπαρξη του στον Χρηστό Δήμα. Εκείνος με παρότρυνε να γράψω τα κείμενα με αφορμή τα ίδια τα τραγούδια του Μίκη, θεωρώντας τα ως αυτόνομα έργα τέχνης, όπως έχουν πλέον καταγραφεί στην ψίχα της συνείδησης του λαού μας. Από την άλλη, ενα τεράστιο δυναμικό ποιητικό φορτίο που παράγει η πόλη μέσα μου, βρήκε επίσης την ευκαιρία να εκφραστεί. Τα κείμενα ετούτα, που -θέλω να ελπίζω- απέκτησαν τελικά δική τους υπόσταση, αρχικώς συνόδεψαν την ομώνυμη παράσταση των Αισχυλείων 2017, όπου η σκηνοθεσία του Χρήστου ξεδίπλωσε, μαζί με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και τις φωνές του Γεράσιμου Ανδρεάτου, της Νένας Βενετσάνου και του Χριστόφορου Σταμπόγλη, όλες τις μνήμες, τα όνειρα, τους καημούς, τις απώλειες και τους θρήνους που συνδέουν την πόλη με τους ανθρώπους της.Στιγμές μαγικές, όπου ένα χρωματιστό κι ανομοιογενές πλήθος αγκάλιαζε και συναισθανόταν την ποίηση του τόπου του, κι οπού ένας κοινωνός -πραγματικός Ιεροφάντης- όπως ο Μίκης ξεδίπλωνε τις φτερούγες του Αρχάγγελου κι άνοιγε τον αγέρα στο πλήθος να περάσει, με 'κείνες τις αρχοντικές κινήσεις του που έχουν μαγέψει την οικουμένη ολόκληρη. Στις οθόνες πίσω από την ορχήστρα, στα πλάνα του Χρήστου, η πόλη μας, ζωντανή και δροσερή σαν μια αναγεννημένη Νικοστράτη, τη μια χαμογελούσε, την άλλη έκλαιγε.