Του κόσμου το στεφάνι λιώνει. – Κύριέ μου:Μαράθηκε το στέμμα του πολέμου, του στρατιώτηέπεσε τ’ άστρο: αγόρια τώρα και κοπέλεςέγιναν ίσα με άντρες: έφυγε η εξαίρεσηκαι τίποτα σπουδαίο δεν έμεινε εδώ κάτωγια να το ιδεί η σελήνη […]η ερμιά μου πάει να κάνει τη ζωή καλύτερη:πρόστυχο να ’σαι Καίσαρας· μην όντας ο ίδιοςη Τύχη, είναι κοπέλι της, θεληματάρης της.Είναι μεγάλο εγώ να κάνω αυτή την πράξηπου δίνει τέλος σ’ όλα τ’ άλλα που έχουν γίνει,μποδάει τις ατυχίες και αποκλεί την αλλαγή:κοιμάσαι και ποτέ σου δε γεύεσαι κοπριά,που τρέφει τον ζητιάνο και τον Καίσαρα.