Χουάν: (Πλησιάζοντας)Σκέψου, απλά, ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Άκουσέ με. (Την αγκαλιάζει για να την σηκώσει). Πολλές γυναίκες θα 'ταν ευτυχισμένες αν έκαναν την ζωή που κάνεις εσύ. Χωρίς παιδιά, η ζωή 'ναι πιο γλυκιά. Εγώ είμ' ευτυχισμένος που δεν έχουμε παιδιά. Δεν φταίμ' εμείς καθόλου.Γέρμα:Τότε, τι ήθελες από 'μένα;Χουάν:Εσένα την ίδια.Γέρμα: (Αναστατωμένη)Αυτό ήταν, λοιπόν! Ήθελες ένα σπίτι, την ησυχία σου και μια γυναίκα. Τίποτε περισσότερο, όμως. Είν' αλήθεια όσα λέω;Χουάν:Αλήθεια είναι. Όπως όλοι, κ' εγώ.Γέρμα:Και τα παραπέρα; Το παιδί σου;Χουάν: (Δυνατά)Δεν άκουσες ότι δεν μ' ενδιαφέρει; Μην ρωτάς περισσότερα! Να στο φωνάξω μεσ' στ' αυτί για να το καταλάβεις, και να δούμε αν θα ζήσεις επιτέλους με ηρεμία!Γέρμα: Και δεν μπορώ να περιμένω ένα παιδί;Χουάν:Όχι