Η μονογραφία αυτή πραγματεύεται μια σειρά από θέματα που σχετίζονται με τις αφηγηματικές δομές στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Η τέχνη του κατοπτρισμού, οι στρατηγικές της αγωνίας, ο αφηγηματικός συγχρονισμός, οι παράλληλες δράσεις και οι διαδοχικές πράξεις, ο διάλογος του κειμένου με τις παλαιότερες αφηγήσεις, η δομή της επικής αφήγησης ως μεταλογοτεχνικός στοχασμός αναδεικνύονται σε κρίσιμα ομηρικά και μεθομηρικά ζητήματα και προσδιορίζουν τη νεοτερική αντίληψη περί χρόνου, ως προϋπόθεσης της ενότητας των επών.