Την εποχή της συγγραφής του έργου (1847) ο Ντοστογέφσκι επισήμανε ως ένα αξιοσημείωτο κοινωνικό φαινόμενο τον άνθρωπο-ονειροπόλο. Στην Εφημερίδα της Αγίας Πετρούπολης χαρακτηρίζει τον ονειροπόλο ως τύπο ανθρώπου απόλυτα συντονισμένου με την πόλη, η οποία, ειδικά την περίοδο του καλοκαιριού, φαίνεται να ενθαρρύνει την αποξένωση από την πραγματικότητα. Η ατμόσφαιρα στις Λευκές νύχτες είναι ποιητική και άκρως συγκινητική. Πρόκειται για έναν ύμνο στη νεότητα, στην άνοιξη, στον έρωτα και στη δύναμή τους να μεταμορφώνουν την εγκόσμια πραγματικότητα.