Έκανε φοβερή παγωνιά, χιόνιζε κι είχε αρχίσει ήδη να σκοτεινιάζει εκείνο το τελευταίο βράδυ του χρόνου, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Μέσα στο τσουχτερό κρύο, την ώρα που έπεφτε το σούρουπο, περιπλανιόταν στους δρόμους, ξεσκούφωτο και ξυπόλυτο, ένα μικρό, φτωχό κοριτσάκι. Η αλήθεια είναι ότι, φεύγοντας από το σπίτι, είχε φορέσει ένα ζευγάρι παντόφλες. Αλλά ποιο το όφελος; Ήταν πολύ μεγάλες -τις φορούσε η μάνα της- και τις είχε χάσει όταν, πανικόβλητη, διέσχισε τρέχοντας το δρόμο, για ν' αποφύγει δυο άμαξες που κατευθύνονταν καταπάνω της με υπερβολική ταχύτητα. Η μια παντόφλα χάθηκε, την άλλη την άρπαξε ένα χαμίνι, που είπε κοροϊδευτικά ότι... θα την έκανε κούνια, όταν θ' αποκτούσε δικά του παιδιά. [...] (Από την έκδοση)