Ο βίος μας κρύβει περιστατικά που μένουν θαμμένα μέσα μας για πάντα. Μερικά ξεχνιούνται εσκεμμένα. Κάποια αναδεύονται κατά και-ρούε στο καζάνι της μνήμης και κοιμούνται πάλι ήρεμα. Υπάρχουν άλλα που γίνονται μανιέρες για να χουμε να λέμε όταν δεν έχουμε, σύνηθες φαινόμενο της τεμπελιάς μας να τα αποσώσουμε και να πάμε παρακάτω. Πολλά απ' αυτά έχουν συμβάλει στην οικοδόμηση επαύλεων γνωστών ψυχιάτρων, ψυχολόγων, γκουρού, Αβατάρ, Δασκάλων και δεν συμμαζεύεται, ενώ θα μπορούσαν να έχουν εξατμισθεί ως δια μαγείας αν υπήρχε κάπου στο γενετικό μας σύστημα η οδηγία: Έχεις πρόβλημα; Σκάψε με τον γκασμά το χαντάκι σου μέχρι να φτύσεις αίμα. Τόσο απλά. [...] (Από την έκδοση)