[...] εκεί που θρηνωδεί μες στο φθινόπωρο το κάτοπτρο αρραγές οδύνη κατερχόμενη στις απροσπέλαστες ασφάλτους μεσημέρι μαζεύω ό, τι περισσεύει χειραψιών απόηχους αποστροφής μεταλαβιές αύριο διπλώνω καταχνιά όπου η επιστροφή ρημάζει μεταβαίνω το τρένο Α ακούγεται σφυρίζει μακριά των φίλων οι φωνές σβηστές πάνω στις ράγες σου Κολτρέην τριαδικά σαξόφωνα αλυχτούν όσο από δίπλα μας περνά βουβός αυτός ο κόσμος που πεθαίνει. [...]