Κάθε λόγος για την αγωγή προϋποθέτει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον Θεό, τον άνθρωπο και την κτίση. Συνεπώς και η προσωποκεντρική οντολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κομίζει τη δική της αντίληψη για την αγωγή του ανθρώπου, τη δική της εκδοχή για τα μέγιστα και πρωτεύοντα του βίου. Έτσι, ανθρωποποιός αγωγή είναι η αρμονική σχέση του ανθρώπου με το Θεό και, κατ' επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση. Απελευθέρωση από τη φιλοδοξία, τη φιληδονία, τη φιλοχρηματία· ελευθερία για τη φιλοθεΐα, φιλανθρωπία, φιλαλληλία: ιδού τι είναι μία ανθρωποποιός αγωγή. Η αξιοπρέπεια του προσώπου, η κόσμηση του περιβάλλοντος, η ελευθερία και αδελφοσύνη, η νίκη επί της φθοράς και του θανάτου, είναι υπαρξιακή της στοχοθεσία. Αναφερόμαστε σε μία αγωγή που μορφώνει τον άνθρωπο, που τον αθλεί στο θαύμα της ζωής, στη ζωή του θαύματος.