Μια συντροφιά συγγραφέωνταξιδεύει στη μεγάλη νύχτα της κρίσης. Ψηλαφίζει τον μαύρο ουρανό της ζοφερής εποχής μας, κοιτάζοντας μέσα της. Ανακαλύπτει εκεί τρεμάμενα αστέρια και τα κάνει διηγήματα. Προσδοκά να φωτίσει έστω και αμυδρά, το σκοτάδι στο οποίο πολλοί έχουμε περιέλθει. Γνωρίζει πως γράφοντας δεν μπορεί να αλλάξει τη ρότα του κόσμου.Δεν έχει άλλωστε τέτοιες υψηλές προσδοκίες. Πασχίζει απλά να συμβάλλει ώστε να κρατηθεί όρθιος με τη λέξη «ελπίδα». Εγχείρημα δύσκολο και φιλόδοξο, γι’ αυτό απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όσους έχουν ανάλογη πρόθεση, να συμπλεύσουν μαζί της.