ΤΟ ΩΡΑΙΑ ΑΔΥΝΑΜΟ Πῶς σὲ μιὰ κίνηση νὰ μιμηθῶ τὸν ἄσπρο γλάρο;Πῶς ὅπως κάθεται καμαρωτὰ τὸ περιστέρι; Ἡρωϊκὰ καθὼς κοιτάζει τὸ λιοντάρι, θὰ μπορέσω;Ἤρεμος σὰν τὸν ἀετό, πότε θὰ ἀνυψωθῶ; Πῶς σ' ἕνα λόγο νὰ κρατήσω τὴν ἀγάπη ἀτόφια;Πῶς μ’ ἕνα βλέμμα νὰ σφραγίσω μιὰ σωστὴ φιλία;Θαυμαστικὰ καθὼς ὑψώνεται τὸ κυπαρίσσι, θὰ σταθῶ;Ἀκέραιος σὰν δροσάτη ἀλήθεια, πότε θὰ ἀνατείλω;